Dodatkowe wynagrodzenie roczne tzw. “13”

Praktyczne zasady rachunkowości budżetowej dla urzędów JST

Jak każdego roku nadchodzi ten moment, kiedy będziemy musieli naliczyć tzw. „trzynastki”, aby część pracowników mogła ją otrzymać.

Temat tak dobrze każdemu z nas znany, a jednak stale budzący kontrowersje i wątpliwości. Co wziąć do podstawy? Jakie składniki obniżają staż wliczany do podstawy? O jaką kwotę zmniejszyć podstawę dodatkowego wynagrodzenia rocznego przy wystąpieniu nieobecności płatnych w danym miesiącu?  Pytań jest o wiele więcej, na które odpowiedź uzyskacie Państwo na szkoleniu Firmy Jaźwińska-szkolenia.

Przypomnijmy sobie  komu i na jakich warunkach przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne.

Zasady przyznawania i wypłacania popularnie zwanej „trzynastki” uregulowano w Ustawie z dnia 12 grudnia 1997 roku o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1690). Wszystkie podstawowe  zasady wyliczania i przyznawania trzynastki zawarte są w przytoczonej ustawie. Oto najważniejsze z nich:

  1. Dodatkowe wynagrodzenie roczne przysługuje pracownikom zatrudnionym w jednostkach sfery budżetowej.
  2. Wynagrodzenie roczne ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który ono przysługuje, uwzględniając wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy.
  3. Wypłacane jest z wyodrębnionych na ten cel środków na wynagrodzenia, nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje to wynagrodzenie.
  4. Pracownik nabywa prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego.
  5. Pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy.

Musimy pamiętać, że okresy przepracowane, wymagane do nabycia prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego, należy rozumieć jako okresy „efektywnie” czyli faktycznie przepracowane u danego pracodawcy. Nie wystarczy tutaj samo pozostawanie w stosunku pracy bez wykonywania pracy (wyjątkiem jest czas urlopu wypoczynkowego, który uznawany jest za równoważny z wykonywaniem pracy).

(Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w postanowieniu z 10 maja 2018 roku, II PK 173/17)

Przykład

Zatrudniony w jednostce budżetowej od 01.02.2023 r. pracownik od kwietnia do września korzystał z urlopu bezpłatnego. Biorąc pod uwagę ilość dni faktycznie przepracowanych pracownik nie nabywa prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2023 r. Po pierwsze nie przepracował efektywnie w 2023 roku co najmniej 6 miesięcy i po drugie nie zaszły okoliczności zwalniające go od wymogu przepracowania tego minimalnego okresu.

Co prawda powyższe reguły są oczywiste, jednak jak to zwykle bywa od reguły występują również wyjątki. O nich też mówi ustawa. I tak przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w przypadkach:

  1. nawiązania stosunku pracy w trakcie roku kalendarzowego z nauczycielem i nauczycielem akademickim zgodnie z organizacją pracy szkoły (szkoły wyższej);
  2. zatrudnienia pracownika do pracy sezonowej, jeżeli umowa o pracę została zawarta na sezon trwający nie krócej niż 3 miesiące;
  3. powołania pracownika do czynnej służby wojskowej albo skierowania do odbycia służby zastępczej;
  4. rozwiązania stosunku pracy w związku z:

– przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilitacyjne,

-przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem,

-likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy,

-likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją;

5. podjęcia zatrudnienia:

-w wyniku przeniesienia służbowego,

-na podstawie powołania lub wyboru,

-w związku z likwidacją poprzedniego pracodawcy albo ze zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących tego pracodawcy,

-w związku z likwidacją jednostki organizacyjnej poprzedniego pracodawcy lub jej reorganizacją,

-po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej albo po odbyciu służby zastępczej;

6. korzystania:

-z urlopu wychowawczego,

-z urlopu macierzyńskiego,

-z urlopu ojcowskiego,

-z urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,

-z urlopu opiekuńczego

-z urlopu dla poratowania zdrowia

-przez nauczyciela lub nauczyciela akademickiego z urlopu do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego;

-z urlopu rodzicielskiego;

-wygaśnięcia stosunku pracy w związku ze śmiercią pracownika.

Przykład

Pracownik szkoły przepracował 2023 roku 6 miesięcy.  30 czerwca 2023 roku umowa o pracę z pracownikiem uległa rozwiązaniu w związku z jego przejściem na emeryturę. W okresie zatrudnienia pracownik przebywał 5 dni na zwolnieniu w związku z chorobą. Niemniej jednak w tym przypadku pracownik nabył prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2023 rok, gdyż rozwiązanie umowy o pracę w związku z przejściem pracownika na emeryturę jest okolicznością zwalniającą z wymogu przepracowania co najmniej 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym.

Istnieją również sytuacje kiedy pracownik nie nabędzie prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego. Do okoliczności, które pozbawiają prawa do wynagrodzenia rocznego należą:

  • nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy trwająca dłużej niż dwa dni;
  • stawienie się do pracy lub przebywanie w pracy w stanie nietrzeźwości;
  • wymierzenie pracownikowi kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy lub ze służby;
  • rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

O takich sytuacjach również będę mówić na wspomnianym szkoleniu.

Naliczając dodatkowe wynagrodzenie roczne pracodawca musi pamiętać, że tak jak i z innych wynagrodzeń tak i z „13”  ma obowiązek w ściśle określonych sytuacjach i limitach dokonywania potrąceń. Musi on pamiętać o kwocie wolnej od potrąceń. Niemniej jednak nie ma zastosowania ta reguła w przypadku potrąceń dokonywanych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych, które są potrącane do wysokości 3/5 wynagrodzenia bez względu na to jaka kwota pozostanie po potrąceniu.

Przypadków związanych z naliczaniem trzynastki, które sprawiają nam mniejszy bądź większy kłopot jest wiele. Na szkoleniu pt. Dodatkowe wynagrodzenie roczne w sferze budżetowej tzw. “13” będziemy mogli na ten temat porozmawiać, wspólnie wybrać odpowiednią metodologię naliczania, czy dojść do konkretnych wniosków: kiedy pracownik nabył prawo do trzynastki nawet gdy np.; nie przepracował 180 dni, był nieobecny w pracy i tej nieobecności nie usprawiedliwił. Zapraszam do zapoznania się ze szczegółami tego zagadnienia które znajdziecie Państwo tutaj: https://jazwinska-szkolenia.pl/szkolenie/dodatkowe-wynagrodzenie-roczne-w-sferze-budzetowej-tzw-13/

Autor: Wioletta Frach